درمان های موضعی
استفاده از پماد ها و ژل های مختلف می تواند کمک به کاهش درد و درمان آرتروز و درد ناشی از آن کند اگرچه این نوع درمان اثرات خفیف تر از داروهای خوراکی دارد ولیکن عوارض گوارشی آن کمتر از داروهای خوراکی است.
عوارض پمادهای موضعی :
این پمادها می توانند مختصر تحریک پوستی به صورت قرمزی ، سوزش یا حتی خارش در ۴۰% بیماران ایجاد کنند.
تزریقات داخل مفصل :
از آنجایی که التهاب مفصل و تجمع مایع داخل مفصل یکی از علل مهم درد در بیماران مبتلا به آرتروز می باشد تزریق داخل مفصلی می تواند نقش مهم در تخفیف درد داشته باشد.
داروهایی که برای تزریقات داخل مفصل استفاده می شوند شامل کورتن ها و ترکیبات هیالگان می باشند.
تزریق کورتن داخل مفصل می تواند نقش مهمی در کاهش درد و التهاب و تورم مفصل که مبتلا به آرتروز می باشد داشته باشد. این اثر کاهش درد می تواند موقتی یا حتی چندین ماه دوام داشته باشد خصوصا اگر آرتروز مفصل همراه با رسوب کریستال داخل مفصل باشد تزریق کورتن داخل مفصل موثرتر خواهد بود.
تزریقات داخل مفصل کورتن هر چندبار می تواند تکرار شوند ؟
این نوع تزریقات تا ۴ بار در سال می توانند تکرار شوند و هیچگونه عارضه ای به همراه ندارند منتهی اگر توسط پزشک فوق تخصص و با تجربه صورت پذیرد.
تزریقات داخل مفصلی هیالورنیک اسید
این ترکیبات که به اسم های تجاری مختلف در بازار دارویی ایران موجود می باشند و در درمان آرتروز های خفیف تا متوسط می توانند موثر باشند. این ترکیبات از تزریق هر هفته یک بار ۳ تا ۵ هفته متوالی می توانند مورد استفاده قرار گیرند.
سایر داروهای مورد استفاده برای آرتروز
قرص های دولکسی تین و گلوکزآمین و کندروتین برای درمان آرتروز تا حدودی مفید می باشند.
جراحی در چه مواردی برای درمان آرتروز زانو مورد نیاز می باشد ؟
در آرتروز های شدید که به درمان دارویی پاسخ ندهد یا پارگی منیک و تاندون اتفاق افتاده باشد که باعث قفل شدن مفصل شود درمان غیر دارویی آرترسکوپی یا جراحی توصیه می گردد.